Uncategorized

Proteza na 2 implantach to najprostsze rozwiązanie dla osób użytkujących całkowite protezy dolne. Ze względu na zanik dziąseł i kości proteza w dolnym łuku ma małą powierzchnię przylegania, co w połączeniu z ruchomością języka, stwarza bardzo często trudności w utrzymaniu protezy na miejscu.

Pacjenci często skarżą się, że taka proteza spełnia bardziej funkcje estetyczne niż możliwość swobodnego spożywania pokarmów. Im proteza jest dłużej używana, tym zanik dziąseł się zwiększa, co powoduje co raz większe problemy z jedzeniem. Również ryzyko przypadkowego wypadnięcia protezy z ust wzrasta wraz z pogorszeniem utrzymania.

Czy proteza będzie zupełnie nieruchoma?

Zastosowanie 2 zatrzasków odcinku przednim powoduje, że proteza siedzi bardzo stabilnie na podłożu. Ze względu na brak dodatkowych mocowań w odcinku tylnym, podczas jedzenia będzie oczywiście pracowała, delikatnie się uginając, ale bez ryzyka wypadania czy przemieszczania na boki.

Czy wielkość protezy jest taka sama jak przy klasycznym wykonaniu?

Tak, zatrzaski dają bardzo duży komfort Pacjentowi lecz ze względu na brak dodatkowego podparcia w odcinku bocznym możliwości zmniejszenia płyty protezy są znacznie ograniczone. Dopiero większa liczba implantów z zatrzaskami lub system mocowania oparty na tzw. belce pozwala na zmniejszenie rozmiaru protezy.

Czy można wykorzystać obecnie użytkową protezę?

Jeśli kształt, ustawienie zębów i ich kolor jest dla Pacjenta zadowalający można je „skopiować” do nowej protezy. Nie ma jednak możliwości zamocowania konstrukcji w poprzedniej protezie. Dopiero wykonanie nowego uzupełnienia daje możliwość precyzyjnej i trwałej konstrukcji.

Czy w protezie są jakieś dodatkowe wystające elementy?

Nie ma żadnych wystających elementów. W protezie od spodu zatopione są tzw czapeczki na zatrzaski, czyli miejsca do których wchodzą zatrzaski na implantach. Te elementy są wklęsłe.

Czy jakieś elementy w protezie wymagają wymiany po czasie?

Tak, zwykle co około 1-2 lata proteza jest podścielana i wymieniane są wkładki teflonowe w czapeczce na zatrzask. Dzięki temu Pacjent ma cały czas komfort użytkowania protezy „jak nowej”.

Jakie są etapy wykonania takiej protezy?

I etap to planowanie i diagnostyka, poprzedzone konsultacją, na której omawiam z Pacjentem możliwości wykonania takiej protezy. Analizowany jest stan zdrowia Pacjenta, choroby współistniejące, przyjmowane leki jak i stan dziąseł w jamie ustnej. Pacjent jest kierowany na zdjęcie rentgenowskie 3D, żeby można było ocenić warunki kostne pod implant.

Po zaplanowaniu, omówieniu planu wraz z kosztorysem, wyznaczamy termin na zabieg wszczepienia implantów. Świeżo po zabiegu obecnie użytkowana proteza jest podścielana miękkim tworzywem, żeby nie uciskać miejsca wszczepienia implantów. Szwy po zabiegu są ściągane po 7-14 dniach.

Kolejny etap jest wykonywany po wgojeniu się implantów. Najczęściej odbywa się to w czasie około 3 miesięcy. Wykonywane jest tzw odsłonięcie implantów, czyli w miejscu wszczepu wykonuje się w znieczuleniu niewielkie dojście do implantów, do których mocowane są śruby gojące. Ich zadaniem jest ukształtowanie i wygojenie dziąsła pod przyszłe elementy mocujące. Czas ich noszenia wynosi 7-14 dni.

Po tym okresie śruby gojące są zastępowane na wizycie transferami wyciskowymi i pobierany jest wycisk. Transfery przenoszą informację dla technika protetycznego w jakim miejscu znajdują się implanty. Dzięki temu technik ma możliwość precyzyjnego wykonania elementów zatrzaskowych.

W czasie wykonywania elementów mocujących, wykonywana jest podbudowa nowej protezy. Technik ustawia zęby w protezie w oparciu o dane ustalone przez lekarza na wizycie. Próbna proteza jest przymierzana w ustach Pacjenta, aby mógł ocenić czy kształt, kolor i ustawienie zębów mu się podobają.

Na ostatniej wizycie następuje ostateczne mocowanie elementów zatrzaskowych na implantach i na wewnętrznej części protezy. Pacjent jest instruowany jak zdejmować i wkładać protezę, jak o nią dbać. Wyznaczane są wizyty kontrolne celem sprawdzenia odpowiedniego ułożenia protezy.

Od tej pory Pacjent może się cieszyć komfortem swobodnego spożywania pokarmów bez obawy o jej wypadanie. 🙂

Leczenie implantologiczne jest obecnie bardzo powszechne i bezpieczne. Badanie pokazują, że szansa na przyjęcie implantu wynosi aż 91-97 procent. Ważną kwestią do zapamiętania jest fakt, że samo przyjęcie implantu to dopiero początek drogi do pełnego sukcesu. Najbardziej istotną kwestią jest brak powikłań i długotrwałe utrzymanie implantu. O tym będzie jednak mowa innym razem.

Wracając do tematu głównego..

Co wpływa na pozostałe procenty  ryzyka wczesnej utraty implantu?

Mają wpływ na to czynniki ogólne i miejscowe.

Wśród czynników ogólnych znaczenie mają przede wszystkim choroby współistniejące, które wpływają na zdolności regeneracji rany i odporność na czynniki infekcyjne. 

 Czynniki ogólne to przede wszystkim:

• palenie tytoniu 
• nieustabilizowana lub nieleczona cukrzyca (złe gojenie ran)
• ciężkie i niewyrównane choroby serca i układu krążenia (zaburzone prawidłowe ukrwienie i krzepnięcie krwi)
• zaawansowana osteporoza (zaburzony metabolizm tkanki kostnej)
• poważnie niedobory odpornościowe, w tym w przebiegu chorób nowotworowych (słaba regeneracja, zwiększone ryzyko infekcji)
• stan po radioterapii
• paradontoza

Implantów nie wszczepia się u dzieci, ani nastolatków oraz kobiet w ciąży. Oczywiście jest to tylko ograniczenie czasowe.

Osobno podejdę do sprawy palenia tytoniu i paradontozy. 

Nałogowy palacz decydujący się na leczenie implantologiczne, musi być świadomy zwiększonego ryzyka zarówno nieprzyjęcia się implantu, ale przede wszystkim problemów związanych z długotrwałym jego utrzymaniem.

U palaczy obserwuje się gorszą jakość kości, słabszą regenerację tkanek. Palenie upośledza bowiem gojenie ran, obniża utlenowania tkanek oraz powoduje wytwarzanie czynników zapalnych. 

Odsetek implantów, które można uznać za sukces u osób niepalących wynosi 91%, podczas gdy u palaczy ok 77%. 

Niekorzystny wpływa palenia jest bardziej uwidoczniony w przypadku implantów szczęki, czyli implantów wszczepianych w górnym łuku zębowym. 

Oczywiście zalecam, aby Pacjent rzucił palenie zupełnie i na zawsze 🙂 Jednak, gdy Pacjent broni się rękami i nogami przed rzuceniem nałogu, korzystne wydaje się rzucenie palenia przynajmniej na okres ok 2 tyg przed zabiegiem i ok 8 tygodni po, czyli w czasie wstępnego gojenia. Jeśli i ta opcja jest dla Pacjenta nie do przejścia, zabieg może być wykonany jednak ze świadomością Pacjenta o konieczności częstszych kontroli z higienizacją i oczywiście większym ryzyku powikłań. 

Palenie ponadto ma negatywny wpływ na przyzębie, czyli na tkanki wokół zębów. Wiele badań potwierdza gorszy stan przyzębia u palaczy oraz zwiększone ryzyko zapaleń tkanki kostnej i dziąsła wokół implantów. 

Najważniejszą kwestią u Pacjentów ze stwierdzoną paradontozą jest jej leczenie przed wszczepieniem implantów!

Pozostawienie źródła infekcji bakteryjnej przy zębach w okolicy wszczepianego implantu jest bowiem bezpośrednim źródłem zakażenia bakteryjnego. Zarówno dziąsło jak i kość jest w takim przypadku znacznie gorszej jakości i utrudnia lub uniemożliwia wgajanie się wszczepu. 

Na przyjęcie implantu mają też wpływ czynniki miejscowe w samej jamie ustnej.

Podstawowym warunkiem zakwalifikowania Pacjenta do leczenia implantami jest brak stanów zapalnych w jamie ustnej.

Dotyczy to:

• stanów zapalnych dziąsła, spowodowanych złą higieną i obecnością kamienia  
• stanów zapalnych w obrębie kości szczęk, dotyczących przewlekłych zmian wokół korzeni zębów , nieusuniętych korzeni zębów, torbieli, itp. 
• próchnicy, jako źródła bakterii. 

Kluczowe znaczenie ma tutaj oczywiście higiena jamy ustnej.  Zgrzytanie zębami oraz wady zgryzu również mogą wpływać na długotrwałe utrzymanie implantu.

Odnośnie higieny i implantów to jest to szalenie istotna kwestia. 

Ku mojemu zaskoczeniu usłyszałam kilka razy pytanie? – skoro to jest sztuczne, to czy to trzeba myć? 

Hmmm, to jest mniej więcej tak jak z nową koszulą. To, że kupisz nową koszulę nie znaczy, że masz się już nie kąpać… 😉 Porównanie dosyć dobitne, ale mam nadzieję, że trafne 🙂

Implanty są w mojej opinii nawet bardziej wymagające pod względem  higieny niż naturalne uzębienie.

W przypadku implantów połączenie dziąsła do implantu jest słabsze niż do zębów własnych. Jest więc ono mniej odporne na działanie bakterii, czyli łatwiej o ich wniknięcie i zaburzenie połączenia między implantem a kością. 

Ograniczenia miejscowe w samym miejscu wszczepienia implantu to:

• zbyt mała szerokość, wysokość  tkanki kostnej
• słaba jakość kości
• bliskość do anatomicznych struktur jak nerw czy zatoka szczękowa
• brak miejsca w zgryzie na wstawienie korony na implancie

Na ten temat utworzę osobny film i post więc nie będę się bardziej rozpisywać w tym momencie.

Mam nadzieję, że temat został dostatecznie wyczerpany.

Pozdrawiam 🙂

Nikt z pewnością nie chce stracić własnego zęba… Jednak zdarzają się sytuacje, gdy nie ma możliwości leczenia zachowawczego. Najczęstsze sytuacje, gdy zachodzi konieczność uzupełnienia zęba to:

• głębokie złamanie/ pękniecie korony lub korzenia
• stany zapalne wokół korzenia, które nie goją się po leczeniu kanałowym 
• ruchomość zęba z powodu paradontozy
• duże zniszczenie zęba, nie pozwalające na trwałą odbudowę.

Nie masz zęba… i co dalej. Możliwości jest kilka, a mianowicie:

• implant 
• most 
• uzupełnienie wyjmowane (proteza)

Ten wpis będzie poświecony IMPLANTOM.

Kolejność nie jest tu przypadkowa. Obecnie implant jest uznawany za najlepszy wybór, ponieważ przede wszystkim nie narusza on w żadnym stopniu zębów sąsiednich. Zwłaszcza gdy sąsiednie zęby są żywe i niezniszczone to opracowanie pod most jest procedurą zdecydowanie bardziej inwazyjną. 

1. BUDOWA 

IMPLANT składa się z 3 głównych części:

• śruby tytanowej wkręcanej w kość = zastępuje ona naturalny korzeń
• korony protetycznej = zastępuje ona naturalną część zęba ponad dziąsłem
• łącznik

Z wyboru stosuję korony przykręcane do implantów. Dlaczego? Przy uzupełnieniach przykręcanych nie stosujemy cementu („kleju”), który mógłby wpłynąć pod dziąsło i powodować jego stany zapalne. 

Takie uzupełnienie daje mi również możliwość bardziej wnikliwej kontroli, ponieważ w razie jakichkolwiek problemów mogę taką konstrukcję zdjąć, oczyścić, sprawdzić i bezawaryjnie założyć ponownie. 

Korona protetyczna składa się z podbudowy i zewnętrznej warstwy porcelanowej. Podbudowa jest wykonywana na podbudowie metalowej nieszlachetnych lub cyrkonowej. Zasadnicze różnice między tymi dwoma materiałami to:

• biokompatybilność, czyli to jak dziąsło „lubi się” z danym materiałem. Badania pokazują, że polerowany cyrkon, w odróżnieniu do porcelany i metalu, ma właściwość łączenia się z dziąsłem. Daje to baaardzo istotny efekt na plus  w postaci mocniejszego połączenia korony z dziąsłem oraz mniejsze ryzyko infekcji
• estetyka – podbudowa cyrkonowa dobierana jest indywidualnie do koloru zęba, co w połączeniu z porcelaną daje najbardziej naturalny wygląd zęba. Warstwa metalowa zaś ma zawsze kolor ciemnoszary, pokrywana jest białym nieprzepuszczalnym blokerem koloru + porcelana, co daje wrażenie większej „sztuczności”. 

II. FIZJOLOGIA I FUNKCJA

Implant jest rozwiązaniem najbardziej odpowiednim również z fizjologicznego punktu widzenia. Po utracie zęba kość ulega zanikowi. Dzięki zamocowaniu implantu w tkance kostnej,  siły wytwarzane podczas jedzenia są fizjologicznie przenoszone na kość, tak jak to się dzieje przy własnych zębach. Implant dzięki temu zapobiega dalszemu zanikowi kości związanemu z brakiem zęba. 

Czy jest jakieś ALE. Jak zawsze 🙂

Żeby implant mógł być stabilnie osadzony potrzebna jest mu mocna kość. Chodzi tu o prawidłową ilość, czyli jest wysokość i szerokość. Dziąsła pełnią tu również niebagatelną rolę, ponieważ tylko mocne i zdrowe dziąsło jest w stanie skutecznie ochronić implant przed infekcją. 

Przeprowadzam zabiegi odbudowy tkanki kostnej najczęściej wraz z implantacją. Pozwala to na skrócenie czasu leczenia i rekonwalescencji Pacjenta. Przeszczepy dziąsłowe wykonuję z kolei jako etap przygotowawczy do leczenia lub po wgojeniu się implantu, zanim zacznę odbudowę protetyczną. 

III. TRWAŁOŚĆ

Trwałość odbudowy na implancie ocenia się na około 10-30 lat. Skąd tak duża rozbieżność? 

Na trwałość wpływają przede wszystkim takie czynniki jak:

• higiena jamy ustnej 
• wyjściowy stan tkanki kostnej i dziąsła
• palenie wyrobów tytoniowych
• zaciskanie oraz zgrzytanie zębami

Wizyty kontrolne po zakończeniu leczenia przeprowadzam u swoich Pacjentów raz na 6 miesięcy. Standardowo wykonywana jest również higienizacja, ponieważ kamień nazębny jest najczęstszym źródłem infekcji wokół implantów. 

IV. CZAS WYKONANIA

Ile będę musiał/a czekać na efekt ostateczny?

3-6 miesięcy – przypadki bez konieczności dodatkowych zabiegów regeneracji kostnej lub jedynie z odbudową tkanki dziąsłowej

6-12 miesięcy – przypadki z dodatkowymi zabiegami regeneracji kostnej

U Pacjentów ze znacznym zanikiem kości w przypadku wykonywania dodatkowych zabiegów mających na celu nadbudowę brakującej kości do tego czasu należy dodać od 6-12 miesięcy.

Jeżeli ubytek kości nie znaczący to wykonuje się go równocześnie z zabiegiem wszczepiania implantu. 

V. GŁÓWNA ZALETA

Najważniejszą zaletą jest brak konieczności ingerencji w zęby sąsiednie w celu uzupełnienia braku!

Jeżeli ząb sąsiedni względem luki jest po leczeniu kanałowym, zakładamy na niego pojedynczą koronę protetyczną w celu zabezpieczenia przed złamaniem. Takie postępowanie chroni przed koniecznością wstawienia kolejnego implantu obok. Przy brakach w odcinku bocznym, ze względu na siły zgryzu oraz wielkość zębów, nie można bowiem na jednym implancie odbudować 2 brakujących zębów.

Jesteś na wizycie stomatologicznej. Masz leczoną na przykład górną prawą czwórkę. Oczyszczanie z próchnicy zajmuje stomatologowi dosyć dużo czasu więc wiesz, że ubytek próchnicowy należy raczej do tych głębokich. Masz założone wypełnienie i oddychasz z ulgą, że nie ma konieczności leczenia kanałowego. Ale czy na pewno?

Głęboka próchnica oznacza, że wypełnienie znajduje się bardzo blisko unerwionej i ukrwionej części zęba i bariera je oddzielająca jest bardzo cienka.

W momencie gdy podczas leczenia diagnozuję głęboką próchnicę, Pacjent jest zawsze informowany o TRZECH SCENARIUSZACH, które mogą się zdarzyć.

MOŻLIWOŚĆ NUMER 1 

Ulubiony dla mnie i moich Pacjentów, czyli NIC SIĘ NIE DZIEJE. Ząb nie reaguje na zimno, nie jest tkliwy podczas nagryzania. Warstwa zdrowego zęba między wypełnieniem a nerwem jest wystarczająco mocna i gruba, aby chronić nerw przed stanem zapalnym. Kwalifikuje i oznaczam w kartotece Pacjenta jednak taki ząb jako tzw. do obserwacji. Oznacza to, że na przestrzeni czasu jego sytuacja może się jednak zmienić i przejść w scenariusz nr 3.

MOŻLIWOŚĆ NUMER 2 

Pacjent po leczeniu odczuwa nadwrażliwość na zimno i podczas nagryzania. Należy to odróżnić od tzw. nadwrażliwości pozabiegowej, która może trwać do 2 tygodni. Wynika ona z tego, że przed założeniem wypełnienia powierzchnia zęba jest przygotowywana do łączenia się z nim. Na ząb zakładany jest „wytrawiacz” (to ten okrutnie kwaśny żel ;), który powoduje, że w zębie powstają mikropory, w które wnika system łączący, tzw bond (czyli taki jakby „klej”). Nadwrażliwość po założeniu wypełnienia może pojawić się właśnie z związku używaniem tych substancji.

Nasz omawiany scenariusz dotyczy jednak sytuacji, gdzie nadwrażliwość nabiera na sile lub utrzymuje się się przez dłuższy czas. Oznacza to sytuację, gdy warstwa zdrowej tkanki zęba między wypełnieniem a nerwem jest zbyt słaba, aby ochronić nerw przed bodźcami termicznymi. Wypełnienie światłoutwardzalne zdecydowanie mocniej przewodzi zimno niż własna tkanka. Jeżeli mamy sytuację, gdzie warstwa tego przewodnika jest duża, a dodatkowo bariera nad nerwem jest cienka, nerw nie jest wystarczająco chroniony przed drażnieniem na temperatury. Adekwatnie sytuacja wygląda przy bolesności zęba podczas gryzienie twardych pokarmów. Cienka warstwa zęba między wypełnieniem a nerwem jest zbyt słaba mechanicznie, żeby utrzymać na sobie dużą warstwę wypełnienia. Nagryzanie na taki ząb może powodować mikropęknięcia w warstwie oddzielającej.

Powtarzające się podrażnienia nerwu powodują jego stan zapalny, co prowadzi do konieczności leczenia kanałowego. 

MOŻLIWOŚĆ NUMER 3 

Najbardziej nieoczywista droga prowadząca do leczenia kanałowego. Ma bowiem związek z faktem, że w zębie PRZEPŁYWA KREW.  Tak, krew! 🙂 Mało kto o tym wie, że obok nerwu przebiegają bardzo drobne naczynia krwionośne, które mają swoje wejście w niewielkim otworze na końcu korzenia zęba.

Zębina otacza nerw ze wszystkich stron i chroni go przed wpływem czynników zewnętrznych. Pod wpływem czynników zewnętrznych jak próchnica czy właśnie głęboko sięgające wypełnienie tworzy się tzw. zębina obronna od strony miazgi. W skrócie – ząb stopniowo „zabudowuje” się od środka. Zaburza to naturalny przepływ krwi w zębie, krew przestaje płynąć, tkanka w środku staje się MARTWA. Organizm naturalnie chce wydalić martwą część, ale w związku z tym, że jest założone wypełnienie, usuwana jest ona poza korzeń. I stąd właśnie biorą się tzw. zmiany przy korzeniu.

Leczenie kanałowe w tej sytuacji jest konieczne, aby martwa tkanka nie wydostała się poza korzeń i nie spowodowała stanu zapalnego w poza nim.

Dlatego właśnie scenariusz wydarzeń nr 1 i 3 jest tak mocno ze sobą powiązany. Głębokie wypełnienie poddawane jest okresowym kontrolom żywotności. W praktyce wygląda to tak, że do zęba przykładany jest wacik z chlorkiem etylu „zimny gaz”. Jeżeli ząb reaguje prawidłowo na znaczy, że nerw funkcjonuje normalnie. Jeżeli reakcja na zimno nie występuję lub jest znikoma, oznacza to konieczność leczenia kanałowego.

„Pani Doktor, ja mam takie zęby, że jak się rozwierci, to się okazuje, że dopiero tam jest próchnica.” Hmmm, prawda czy fałsz?

Takie stwierdzenia często padają z ust moich Pacjentów. Że nic nie boli, nic nie widać, a poźniej ząb jest do leczenia kanałowego. Mnóstwo wariacji na ten sam nurtujący problem… Czy słusznie? 

Odpowiedź jest JEDNOZNACZNA – nie istnieje absolutna możliwość, żeby ząb zepsuł się od środka! Bakterie próchnicowe zawsze najpierw muszą zniszczyć zewnętrzną warstwę, czyli szkliwo, żeby dostać się do warstw głębszych.

Kwestia jest trochę bardziej skomplikowana, jeżeli chodzi o stwierdzenia typu „mała dziurka na zewnątrz, a w środku ogromny ubytek”.

Taka sytuacja z kolei zdarza się właściwie zawsze! Jest to uwarunkowane budową zęba. Szkliwo, jako najtwardsza tkanka organizmu człowieka, jest „mocniej zmineralizowana” niż warstwa wewnętrzna (tzw. zębina). W związku z tym, bakterie próchnicowe po przeniknięciu przez cienką warstwę szkliwa, rozprzestrzeniają się znacznie szybciej wgłąb, w kierunku ukrwionej i unerwionej części zęba. 

Jeżeli Pacjent widzi „gołym okiem” ubytek w zębie oznacza to, że najczęściej jest to już mocno zaawansowana próchnica. A przecież chodzi o to, żeby usunąć próchnicę w najwcześniejszym stadium, żeby zachować maksymalną ilość zdrowych i mocnych tkanek. 

Najczęściej próchnica zaczyna się w naturalnych zagłębieniach na powierzchni zgryzowej oraz między zębami. Ta ostatnia lokalizacja wynika niestety z tego, że znikoma ilość Pacjentów używa nitki dentystycznej czy szczoteczek międzyzębowych. Pozostawione tam bakterie wytwarzają kwasy z cukrów dostarczanych z diety. Proces ten toczy się od strony dziąsła, pod punktem styku. Dlatego właśnie dopiero gdy dojdzie do masywnego zniszczenia zdrowych tkanek ubytek staje się widoczny gołym okiem.

Czy jest na to jakiś sposób, aby zdiagnozować początek tego procesu na wczesnym etapie?

Najprostszym i zarazem najmniej inwazyjnym sposobem jest odpowiednio przeprowadzone badanie stomatologiczne. Co to oznacza? Przegląd wykonany przy pomocy lup powiększających, najlepiej z dodatkowym mocnym źródłem światła, pozwala na dostrzeżenie próchnicy w początkowej fazie. 

Próchnica we wczesnym stadium, czyli wtedy gdy jest ograniczona do szkliwa, nie jest czarna czy brązowa! Widoczna jest wtedy jako delikatne szare przejaśnienie w miejscu połączenia zębów.

 ZAWSZE przed rozpoczęciem leczenia, a także w jego trakcie i po zakończeniu leczenia,  pokazuję Pacjentom na monitorze za pomocą kamery wewnątrzustnej ząb, który wymaga leczenia.

Bardzo często ząb na zewnątrz wygląda na pozornie zdrowy lub tylko z małym ubytkiem. Dopiero po usunięciu zewnętrznej warstwy, moim i Pacjenta oczom ukazuje się rzeczywisty zakres zniszczenia zęba (tak jak na zdjęciach powyżej). Aby uwidocznić próchnicę międzyzębową pomocne może być również wykonanie zdjęcia rentgenowskiego. 

Ważne! Próchnica na etapie początkowym nie daje dolegliwości bólowych. Pojawia się czasami nadwrażliwość na słodkie pokarmy, ale nie polecam zjadania codziennie Snickersa, żeby to sprawdzać 😉 Dopiero na etapie docierania bakterii do unerwionej części zęba, pojawia się stan zapalny i ból. Na tym etapie, jedyną szansą na skuteczne wyleczenie zęba jest leczenie kanałowe. 

Wnioski z dzisiejszego wpisu:

1. wczesne wykrycie zmiany próchnicowej pozwala na maksymalnie oszczędne opracowanie zęba, dzięki czemu pozostaje on mocniejszy
2. używanie nitki dentystycznej i szczoteczek międzyzębowych jest jedynym sposobem na usuwanie bakterii powodujących próchnicę w miejscu styku zębów
3. regularne wizyty kontrolne, zwłaszcza z użyciem lup powiększających przez stomatologa, pozwalają ograniczyć ryzyko leczenia kanałowego

Wiosna to czas zmian. Dla jednych oznacza to nową dietę, dla innych wymianę opon na letnie, a jeszcze dla innych zamianę kolekcji butów zimowych na wiosenne 😉

Przyroda budząca się do życia, pierwsze promyki słońca, ludzie jakby bardziej uśmiechnięci – i od razu jakoś przyjemniej na duszy.

To też czas nowych postanowień – „forma do lata”, „płaski brzuch na plażę”, „zaczynam biegać”. Więcej się ruszamy, jemy świeże owoce i warzywa, staramy się żyć zdrowiej.

Ten wpis nie będzie dotyczył kwestii wyboru planu treningowego, jednak oczywiście odniesienie stomatologiczne być tutaj musi – w końcu zdrowy organizm, to przecież również zdrowa jama ustna.

Skoro potrafimy zebrać się w sobie, żeby uprzątnąć zakamarki naszej szafy czy garażu, to generalne porządki w ustach powinny przyjść równie naturalnie. Najczęściej wykonywanym zabiegiem, od którego powinno zaczynać się każde leczenie jest higienizacja, popularnie nazywana przez Pacjentów po prostu „czyszczeniem”.

Często słyszę pytanie – po co najpierw czyszczenie skoro widać, że jakieś wypełnienie zaczyna się rozszczelniać, albo widoczna jest próchnica?

Uważam to za dobre i racjonalne pytanie, aczkolwiek uzasadnienie takiej chronologii też nie jest wyssane z palca, ponieważ:

• usunięcie bakterii tkwiących w kamieniu nazębnym pozbawia jamę ustną źródła nowego „nadkażania”
• usuwane są osady i przebarwienia – wyobraź sobie, że najpierw będziesz miał oczyszczony ząb z próchnicy i wykonane nowe wypełnienie, a później usunięte osady. Co w sytuacji, gdy okaże się, że przebarwienie wyglądające jak osad, osadem nie jest, bo jest to właśnie ubytek próchnicy? Trzeba leczyć ząb jeszcze raz… Chyba nikt nie chciałby takiej sytuacji.
• bakterie, będące głównym składnikiem kamienia nazębnego, w kontakcie z dziąsłem powodują jego stan zapalny. Dziąsło staje się czerwone i krwawi przy nitkowaniu czy szczotkowaniu. Podczas oczyszczania próchnicy, zwłaszcza między zębami, często już samo sprężone powietrze i silny strumień wody powoduje jego podrażnienie i krwawienie. Dla Was Pacjentów, może się to nie wydawać jakimś hiper dużym problemem, ale dla nas dentystów to jest prawdziwa zmora. Utrudnia to bowiem widoczność podczas oczyszczania, powoduje problemy z utrzymaniem idealnej szczelności i suchości, co w konsekwencji przekłada się na jakość i trwałość leczenia. Tylko zdrowe, niekrwawiące dziąsła pozwalają nam wykonywać naszą pracę na najwyższym poziomie!
• świeży oddech – brak nieprzyjemnego oddechu to dobro obopólne 😉
• tylko po usunięciu wszelkich zanieczyszczeń, osadów i przebarwień jesteśmy w stanie wykonać profesjonalny i rzetelny przegląd Waszych zębów. Próchnica zauważona na wczesnych etapie to leczenie mniej inwazyjne, szybsze i tańsze.

Higienizacja obejmuje usunięcie kamienia nazębnego, czyli tzw. scaling, piaskowanie, polerowanie, fluoryzację. Regularne wykonywanie tych zabiegów gwarantuje utrzymanie szczelności wypełnień na dłużej oraz trwałości uzupełnień protetycznych i implantów.

Optymalna częstotliwość pakietu higienizacyjnego to 6 miesięcy.

Pora zatem działać i wykonać mały krok ku zdrowej jamie ustnej. Do dzieła! 🙂

Założę się, że nikt nie chce stracić własnego zęba. „Życie, życie jest nowelą” więc różne historie los pisze i często gęsto Wasze zęby mogą być po przejściach. Najczęstszą przyczyną konieczności uzupełnienia zęba jest:

• złamanie/ pękniecie
• stany zapalne wokół korzenia, które nie goją się po leczeniu kanałowym
• ruchomość zęba z powodu paradontozy
• duże zniszczenie zęba, nie pozwalające na trwałą odbudowę.

Oczywiście jest takie coś jak fizjologiczna utrata zęba. Dotyczy ona tylko najmłodszych w okresie wymiany uzębienia z mlecznego na stałe. Wtedy przychodzi Wróżka Zębuszka i nawet można z nią utargować „małe co nieco” za tego zęba.

Mamy więc pierwsze zęby mleczne, drugie zęby stałe i trzecie zęby… hmm zastępcze 😉

Wracając do tematu – przychodzi dzień kiedy ząb trzeba usunąć. Wydawać by się mogło, że usunięcie jest zawsze takie samo ale… Nie do końca szybkość usunięcia ma tu najważniejsze znaczenie, a jego technika.  A dokładnie to tzw. socket preservation technique, czyli po naszemu ekstrakcja zęba atraumatyczna (jak najmniej urazowa) połączona z zapobieganiem zanikowi kości i dziąsła po usunięciu zęba. Jest to wyjątkowo ważny temat, któremu poświęcę osobny post.

Nie mamy zęba i co dalej. Opcji jest kilka, a mianowicie:

• implant
• most
• uzupełnienie wyjmowane (proteza)

Ten wpis będzie poświecony IMPLANTOM.

Kolejność nie jest tu przypadkowa. Obecnie implant jest uznawany za najlepszy wybór, ponieważ nie narusza on zębów sąsiednich. Zwłaszcza gdy są żywe i niezniszczone to opracowanie pod most wydaje się procedurą bardziej inwazyjną.

Implant składa się z 3 głównych części:

• śruby tytanowej wkręcanej w kość = zastępuje ona naturalny korzeń
• korona protetyczna = czyli to co widać ponad poziomem dziąsła, zastępuje ona naturalną koronę
• łącznik – jak nietrudno zgadnąć, łączy powyższe części.

Nie zamierzam się tutaj zagłębiać w wysoki poziom wtajemniczenia na temat budowy, bo z Twojego punktu widzenia nie jest to takie ważne, przynajmniej nie na potrzeby tego wpisu.

Dzięki zamocowaniu implantu w tkance kostnej,  siły wytwarzane podczas jedzenia są fizjologicznie przenoszone na kość, tak jak to się dzieje przy własnych zębach.

Czy jest jakieś ALE? Jak zawsze 🙂

Żeby implant mógł być stabilnie osadzony potrzebna jest mu mocna kość. Chodzi tu o prawidłową ilość, czyli jest wysokość, szerokość i jakość. Dziąsła pełnią tu również niebagatelną rolę, ponieważ tylko mocne i zdrowe są w stanie skutecznie ochronić przed infekcją bakteryjną.

Ku mojemu zaskoczeniu usłyszałam kilka razy pytanie? – skoro to jest sztuczne, to czy to trzeba myć?

Hmmm, to jest mniej więcej tak jak z nową koszulą. To, że kupisz nową koszulę nie znaczy, że masz się już nie kąpać 😀

Tak, tak i jeszcze raz tak. Implanty są w mojej opinii nawet bardziej wymagające pod względem  higieny niż naturalne uzębienie. Mam nadzieję, że pamiętasz wpis o dziąśle działającym jak kołnierzyk wokół szyi, chroniący przed osą 😉 Jeśli nie, możesz do niego zajrzeć klikając w link.

W przypadku implantów ten kołnierzyk jest zbudowany z dziąsła mniej odpornego na działanie bakterii więc jest łatwiej o ich wniknięcie i zaburzenie połączenia między implantem a kością.

Implanty mogą być przeciwskazane przy:

• ciąży tej obecnie trwającej (przebyta lub planowana ciąża nie ma z tym nic wspólnego),
• aktywnych procesach nowotworowych,
• niewyrównanej cukrzycy (złe gojenie ran)

• zaawansowanej osteoporozie,

• AIDS, narkomanii

• padaczce,

• chorobach reumatoidalnych (często stosowana intensywna terapia sterydowa)

• wieku poniżej 16-17 lat (nieukończony proces rozwoju kości szczęki).
• niewyleczonej próchnicy i paradontozie

Na zielone światło do zabiegu wkręcania implantów mają wpływ choroby psychiczne czy palenie tytoniu.

Czy musisz rzucić palenie, żeby mieć wkręcony implant? Podobno żyjemy w wolnym kraju więc nikt Cię to tego nie zmusi, ale musisz mieć świadomość, że może być to istotny czynnik w procesie gojenia i przyjęcia się implantu.

Do czynników miejscowych mogących mieć znaczący wpływ na możliwość posiadania implantu należą:

• brak odpowiedniej wysokości i/lub szerokości kości,
• za mała przerwa między korzeniami  – żeby było bezpiecznie, implant musi być umieszczony w określonej odległości od zęba własnego czy drugiego implantu,
• za mała przerwa między zębami – nie można wtedy zmieścić korony,
• stany zapalne kości czy dziąsła.

Kolejne częste pytanie: czy implant może się nie przyjąć?

Skłamałabym gdybym powiedziała, że każdy implant się przyjmie. Jeżeli masz bardzo dobrą higienę, nie cierpisz na poważne choroby ogólne, nie palisz i masz dobrą kość – to ryzyko jest rzeczywiście baaardzo niskie.

Hmmm, co to znaczy dobra kość. To czy Twoja kość jest mocna ocenia się na podstawie zdjęcia tomograficznego, gdzie w technologii 3D można ją obejrzeć z każdej strony. Dopiero na tej podstawie można planować dalsze leczenie.

Czy to widać, że mam sztuczny ząb?

Możliwości odbudowy widocznej części są takie same jak przy stosowaniu normalnej protetyki. Można zastosować porcelanowe nakładki i łącznik na podbudowie metalowej lub na podbudowie cyrkonowej (bezmetalowej). Ta druga opcja jest na tyle estetyczna, że ząb sztuczny jest nie do odróżnienia od naturalnego.

Czy to boli?

Zabieg wkręcania śruby tytanowej jest wykonywany w znieczuleniu miejscowym i jest w 100 % wystarczający do bezbolesnego wykonania tej procedury. Po zabiegu przez kilka dni możliwe są umiarkowane dolegliwości bólowe, czasami niewielki obrzęk okolicznych tkanek.

Ile będę musiał/a czekać na efekt ostateczny?

Procedura jest następująca:

• wszczepienie implantu – 3-6 miesięcy (czas na zrośnięcie implantu z kością) – odsłonięcie implantu + śruba gojąca (modelowanie dziąsła wokół implantu) – 2 tygodnie – część protetyczna (korona porcelanowa) – 2 tyg – efekt ostateczny.

U Pacjentów ze znacznym zanikiem kości,w przypadku wykonywania dodatkowych zabiegów mających na celu nadbudowę brakującej kości, do tego czasu należy dodać od 6-12 miesięcy.

Jeżeli ubytek kości nie jest bardzo znaczny to wykonuje się go równocześnie z zabiegiem wszczepiania implantu.

Jeśli macie jakieś nurtujące pytania, to śmiało w komentarzach dawajcie upust swojej ciekawości.

Następny wpis będzie dotyczył uzupełnienia brakującego zęba za pomocą mostu.